Love?

Liefde is mooi, liefde is belangrijk, liefde is... Zwaar overschat. Ben ik de enige die hier zo over denkt? Tegenwoordig doet iedereen alsof ze een vriendje of vriendinnetje nódig hebben. En dat op een vrij jonge leeftijd! Het lijkt alsof de puberteit alleen maar draait over, roddels, liefdes en relaties. Maar wat is er gebeurt met jezelf ontwikkelen, vrienden, familie en avonturen?

Ik ken heel veel mensen die verlieft zijn op het verliefd zijn.. Bijna wanhopig eigenlijk.. Ik vind het zo jammer voor deze mensen. Zij hebben een jongen of meisje nódig om gelukkig te kunnen zijn, en zich geliefd te kunnen voelen. Wat zonde is, aangezien je ook van jezelf kan houden (niet te veel, want over the top is ook weer niet echt leuk) en familie en vrienden die ook vast enorm van je houden. Velen vinden zichzelf niet eens zo leuk of mooi en hebben bevestiging nodig van mensen die de magische zin "Ik hou van je" zeggen. Alsof het dan vast staat.. Maar dat hoeft niet. Je moet eerst wéten dat je mooi bent, en dat je een leuk karakter hebt. Leer van jezelf te houden, voordat je van iemand anders houdt.. Want de grootste gevolg die ontstaat als je dat niet doet is dat die "geliefde" uiteindelijk weg gaat, en je hebt niemand meer die je "geliefd" laat voelen. Je mist waarschijnlijk dat gevoel, en zoekt impulsief naar een nieuwe "lover". Het probleem is dat die nieuwe vlam dus impulsief is, en waarschijnlijk niet eens echt een goede match. Zonde..

Zelf ben ik al ongeveer 15 jaar single. Jep, I love the single-lady-life. En dit zeg ik niet omdat ik stoer probeer te doen. Ik zag namelijk op tijd in dat wanhopig zijn absoluut niet helpt met positief in het leven blijven staan. Want de enige vraag die je je blijft afvragen is "Waarom vinden mensen mij niet leuk?". Wat natuurlijk onzin is, want je weet dat je beste vriend(in) van je houdt, je ouders van je houden en waarschijnlijk nog veel meer mensen! De enige reden waarom je je die vraag afvraagt is omdat je je meer geliefd wilt voelen. Maar dat hoéft niet, als je je realiseerd dat er een vrij grote groep is die van je houd! Je hoeft totaal niet afhankelijk te zijn van iemand die bepaald of je dag is geslaagd of niet! Je hoeft absoluut niet bevestiging van iemand te hebben die voor een tijdje van je houdt, terwijl mensen die dat al jaren zeggen het net zo veel en misschien wel meer menen ook belangrijk zijn!!
Velen denken ook dat de antwoord op hun wanhopige "Waarom vinden mensen mij niet leuk?"-vraag is, "Ik ben niet mooi". En dat is dom! Stop is dat te denken! Je bent misschien geen topmodel, maar je bent waarschijnlijk ook absoluut niet lelijk! Niemand eigenlijk, want iedereen is mooi op zijn eigen manier! Klinkt misschien heel klef en cheesy. Maar zelfs dat meisje met 1 been is mooi, die jongen met een enorm litteken is sterk, die puber met puistjes word later een geweldig mens.

Goed.. Ik zeg totaal niet dat liefde iets slechts is. Dat helemaal niet! Liefde is absoluut prachtig als het je overkomt, en als je een relatie hebt moet je er ook absoluut van genieten. Als iemand van je houdt is dat vast een speciaal gevoel, en je bent blij voor en door diegene en dat is absoluut niet slecht! Alleen maar leuk toch? Als je dit gevoel hebt, heel goed! Ik ben enorm blij voor je!

Het punt is eigenlijk dat liefde niet het belangrijkste is in het leven. Natuurlijk een heel belangrijk aspect in het leven. Zonder liefde van familie, vrienden en de mensen om je heen is het lastig je voldaan en goed te voelen. Maar eigenlijk, vind ik dat het belangrijkste aspect in het leven ben jij. Hoe jij je voelt en wat jij wilt doen. Zo veel mogelijk uit het leven halen wat je wilt toch? Avonturen (mét leuke personen) zijn veel kostbaarder en mooier dan wat dan ook! Natuurlijk kunnen één van die avonturen liefde en relatie zijn. Maar dat is dan ook één klein deel van alle avonturen die je wilt en kan doen in je leven. Maak je leven waardevol.

Hoe ik dit doe? Mij maakt het de laatste tijd niet zo veel uit dat ik single ben. Ik geniet vooral van de mensen om mij heen, en daarbij leer ik ook graag nieuwe mensen kennen. Ik probeer een goede opleiding te krijgen, want mijn mening is dat ik dit toch wel een groot avontuur is waar ik later trots op hoop te zijn. Dan probeer ik tussendoor mooie plekken in de wereld te zien, en hopelijk veel leuke dingen te doen met mijn vrienden en vriendinnen! Waarom niet, toch? Zelf heb ik een Bucketlist. Hier staat alles wat ik zou willen doen, als ik me verveel of ik weet niet wat ik wil doen de vakantie. Deze lijst gaat van "naar Londen gaan" tot "huskeysleeën", en van "een luchtballonvaart" tot "een enorm event organiseren". Waarom niet, toch?

Wat zijn de dingen die jij nog wilt doen? Wat is jouw bucketlist? Wat vind jij van de liefde? Vind je het enorme onzin wat ik nu allemaal zeg, of ben je het er eigenlijk wel mee eens? Laat je horen in de comments en tot de volgende keer!
Ik heb trouwens toetsweek, en daarna vakantie. Ik hoop dan meer te kunnen schrijven natuurlijk. Maar voor nu ga ik me even kapot stressen vanwege de toetsen.... Wish me luck, people! En als je al vakantie hebt, enorm veel plezier en maak er een leuke vakantie van!

Byebye xAnouch.

I Talk To Myself..

Nee, voor het geval je rare gedachten krijgt bij de titel van dit artikel, ik ben géén psychopaat!! Maar okay, ik praat tegen mezelf. Ik weet niet of het normaal is, of of het slecht is, ik weet alleen dat ik soms zacht tegen mezelf mompel over een onderwerp. Is dit raar? Waarom doe ik dit? En heb jij dit ook? Sorry trouwens, dat ik even niks postte, hierbij dus een extra lang artikel. Vind je langere artikels leuk? Of liever veel korte artikels? Ah.. Zo veel vragen...........

Ik hoor het wel is van andere mensen, dat ze in zichzelf praten dan. Maar ik weet nog steeds niet of het überhaupt wel normaal is! Mijn ouders moeten vast denken dat ik gek ben, als ze langs mijn kamer lopen en ik mompel een beetje tegen het niets. Ik heb wel vaker gehad dat mijn moeder binnen kwam en vroeg tegen wie ik praatte, waarop ik antwoordde: "niemaaand..?". En volgens mij weten mijn vrienden van niks.. oeps..

Maargoed, ik vraag me af of anderen dit ook hebben? Herken je misschien grote fantasieën over wat je wilt doen, kán doen of gaat doen? Herken je misschien die luchtbel of het gevoel dat je even in je eigen wereldje zit? Je vraagt je steeds dingen af, en stelt je bij elke optie wat leuks voor. Heb je dit als je in het openbaar zit? Of als je liever alleen bent? Want als je alleen bent, is het fijner je goed te concentreren op het onderwerp. Ik ben zelf vrij bang dat ik dat in het openbaar doe, dat gebeurt niet zo vaak, meestal alleen als ik écht heel moe ben. In de ochtend fantaseer ik graag op de fiets als ik alleen ben over de dag en wat ik wil en ga doen. En in de avond fantaseer ik over wat ik heb gedaan, en wat ik anders kon doen. Je moet toch alles uit de dag halen wat je kan? Waarom zet je de dingen die je kán doen dat niet even op een rijtje? Denk is na over de mensen waar je heel lang niet meer mee hebt gepraat, en waarom je niet vandaag weer een gesprek met die persoon begint? Als er geen reden is om het niet te doen, doe het dan gewoon! Maak die uren dat je wakker bent nuttig, door iets leuks te doen. De nachten en fantasieën zijn er om te dromen, en de tijd dat je wakker bent is er om die dromen na te streven.

Best grappig eigenlijk.. Uit onderzoek is bewezen dat mensen die tegen zichzelf praten, intelligenter zijn dan de mensen die dat niet doen. Het ziet er misschien wel uit alsof je gestoord bent geworden, maar het helpt je wel dingen uit te zoeken en alles op een rijtje te zetten en de dag zo goed te beginnen. Een momentje van tot jezelf komen eigenlijk.

Daarbij filosofeer ik ook wel is. Ken jij dat ook? Op school ben je met je vrienden en eigenlijk niet zo bezig met die dingen, en het enige wat je denkt is: "ah, okay. Leuk. Potato. HAHAHAHA what?". En wanneer je in bed ligt, of je bent rustig, of je hebt een mooi boek gelezen of een film gezien, en dan denk je opeens "Waarom heeft god de aarde op precies deze plek in het universum gezet zodat menselijk leven mogelijk was?". Tja... De slimme mensen zijn juist diegene die goed over dingen kunnen nadenken, dingen opmerken en herinneren. Merk is op hoe mooi de lucht is in de ochtend. Denk is na over hoe mooi het zou zijn als... De slimste mensen hebben namelijk nooit iets uitgevonden, maar iets opgemerkt. Zwaartekracht is nooit uitgevonden door iemand! Zou wel grappig zijn, stel je toch is voor! De mens zweefde vroeger toen in de lucht als een veertje, en toen dacht Newton opeens "ey, laten we alles even ter pletter vallen!". En BAM. Zwaartekracht uitgevonden!

Waarom ik dit doe, weet ik eigenlijk nog niet zo zeker. Ik denk dat ik op sommige momenten dat ik alleen ben gewoon iemand nodig heb waar ik de diepste dingen mee kan bespreken, iemand die slim is en mij begrijpt. En wie begrijpt mij nou beter dan mijzelf?! Een tweede ik, zou ik niet wensen in deze wereld, want ik weet niet of dat wel goed komt, maar "ik" ben wel de beste persoon om mee te praten. Ik beschrijf mijn gevoelens voor mijzelf, en zo kom ik er toch beter achter wat ik wil en voel, aangezien ik het probeer te beschrijven en probeer te denken.

Nee, zo vaak heb ik dit ook weer niet hoor. Waarschijnlijk zijn dit vooral de momenten dat ik moe ben en alleen, of met probleempjes zit (wat niet al te vaak gebeurt, aangezien ik vrij positief ben). Ach, toch fijne momenten. Vooral als ik net een mooi boek uit heb trouwens, dan begin ik te denken wat ik zou doen in zo'n scenario. Laatst heb ik The Fault In Our Stars gelezen. Prachtig boek! Wie heeft het nog meer gelezen? Ik ben enorm benieuwd wat jullie zouden doen in deze situaties?

Ik hoor graag van jullie dromen en dagdromen! Hoeveel dagdromers heb ik tussen mijn weinige lezers? Laat je horen in de comments! Tot de volgende keer!

Byebye xAnouch.